23 Nisan ‘da çocuk olasım geliyor. Gerçi hayatı, genel olarak çocuksu halleri koruyarak yaşamak isteyen biriyim demek daha doğru olacak sanırım. Öyle ki dramayla tanıştıktan sonra yetişkinlerin hayatına drama etkinliklerini ve oyunsu süreçleri katabilmek gayesiyle çıktığım yolda ilerliyorum.
Çocukken büyümeyi, büyüyünce yeniden çocuk olmayı istemek…
Kulağa nasıl geliyor? İnsanın küçücükken bile kendinde olmayana duyduğu isteği gösteriyor sanki. İstemek, sahip olmak, olduktan sonra artık anlam ifade etmemesi, acaba’lar, kıyaslamalar, özlemler…
Yetişkinlerin derdi çok, çocukların derdi yok zannederiz ya hani… Aslında dert dediklerimiz sadece form değiştiriyor.
Çocukların oyuncak hayalleri, yetişkinlerin ev, araba, yat hayallerine dönüşüyor. Arkadaşımın şu’su bu’su var, benim niye yok? ağlamaları bir çeşit gelecekteki benim niye şu bu marka kıyafetim yok serzenişlerinin öncüsü oluyor. Kırılan oyuncaklar bozulan bilgisayarlara; okul-sınav telaşeleri ise şirket-terfi mücadelelerine dönüşüyor…
Dönüşmeyip birebir yaşanabilen duygu-durumlar da var tabii… Küçük büyük fark etmeksizin arkadaşlık kurmak, üzmek, üzülmek, küsmek, barışmak gibi.
Sonra bir de ilk aşk’lar var çocukken yaşanan. İlk hoşlanmalar, şakalaşmalar, utanmalar, özgüvensizlikler, reddedilmeler, popüler olanlar olmayanlar…
Biliyor musunuz çocuklar? Bunların hepsi büyüyünce de devam ediyor. Şiddetlenerek hem de.
Peki ya biz, büyükler? “Aman çocuk işte, dertsiz tasasız öyle bahçede, evde oyun oynuyor. “Tek işi oyun oynamak” ve dolayısıyla da “Ne güzel iş ya, keşke biz de çocuk olsak” dediğimiz çocuklarla temelde benzer “dert”lere sahip olduğumuzun farkında mıyız?
Buradaki dikkat çekici nokta şu:
Özlemini duyduğumuz bir duygu var. Ve o duygu oyun oynarken bizimle.
Cümlenin içinde gizli bile değil aslında apaçık bütün sebep-sonuçlarıyla ortada.
Dertler benzer olsa da oyun çocukların hayatında devam ederken büyüklerin hayatından gün geliyor ve çıkıyor.
Oysaki oyun oynamak, an’da olmaktır. Kendiliğindenliktir, özgürlüktür. Yaşama sevincidir, neşedir.
İhtiyacımız olandır.
İşte böyle. Bugün 23 Nisan. Neşe doluyor insan!
Çocuklar, bugünün önemini hep hatırlayın ve bugüne sahip çıkın olur mu?
Ve biz büyükler, içimizdeki çocuğa kucak verelim!
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Hepimize Kutlu Olsun.
Geçtiğimiz sene 100. yılımızı büyük bir coşkuyla kutlamıştık. buraya tıklayarak bakabilirsiniz.
Sizin de yayımlanmasını istediğiniz seçme şiirler veya yazılarınız varsa editor@kafasesleri.com adresine gönderebilirsiniz.
Youtube kanalımıza gitmek için buraya tıklayabilirsiniz.
KAFA SESLERİ 