Çocuk Edebiyatı

Sevgili Kafa Sesleri Okurları, bugün sizinle çocuk edebiyatına kazandırdığım ilk eseri paylaşmak istiyorum: “Lina-Çikolata Kalpli Hayaller”, Luna Yayınları‘ndan çıktı.

Bülten: https://cocuk.gazetesanat.com/2021/05/29/sen-de-cikolata-kalpli-hayaller-kurmak-ister-misin/

Neden Çocuk Edebiyatı?

Bu sorunun aslında hem duygusal hem de rasyonel iki cevabı var.

Yanıtlamadan önce yazarlık geçmişimden bahsedeyim. Aslında bu konuya ilişkin bir yazı yazmıştım. Dileyen buraya tıklayarak göz atabilir. Özetlemem gerekirse hayatım boyunca farklı türlerde hep yazdım. Bir hayalim vardı bir zamanlar, Virginia Woolf olmak. O titre’i hak edebilecek bir yazar olma idealiyle susmayı, durmayı tercih ederdim.

Sonra bir zaman geldi, artık susmak istemedim. Denemelerimi paylaştım bir yakınımla. “Best-Seller” olabilecek nitelikte değildi. Fazla eleştirel ve sorgulayıcıydı. E zaten ben de ünlü değildim. Dolayısıyla sosyo-ekonomik gerekçeler, kültür endüstrisi, değişen ve dönüşen arz-talep, beğeni unsurları derken vazgeçtim.

Sonra başka bir zaman geldi. Bu sefer de “3 Adımda Mutluluk” kitapları modaydı. Dolayısıyla kalemin kuvvetinden ziyade bakış açıları örtüşmedi diyelim…

Derken sene oldu 2016. Çok sevdiğim yeğenim Lina doğdu. Ona ithafen yazdım bu kitabı.

İnsanın ölümsüz olma arzusuyla sanata yönelimi bir kenara “anlamlı” bir şeyler bırakabilmek adına en yoğun his ve üretim sürecimi yaşadım.

Olması gereken değerlerle kuşatılmış bir dünya için “Amaaan bize mi kaldı; kendimize, cebimize bakalım” demeden bir tutam güzellik ya da farkındalık bırakabilmek istedim.

Malum, çocukluk daha da önemli. Çünkü Bugünün Yetişkinleri Dünün Çocukları.

View this post on Instagram

A post shared by Kafa Sesleri (@kafasesleri)

Çocukluktan Yetişkinliğe

Bir zamanlar masum muyduk?

Drama eğitmeni olarak çocuklarla çalıştığım bir dönem onları çok daha yakından gözlemleme şansım oldu.

Çocuklar gözlemleyerek, taklit ederek, oyunlarla rollerle hayatı öğreniyorlar. Aile, okul ve sosyal çevre bir çocuğun sosyalizasyon sürecindeki en temel faktörler.

O çocuk ne görüyor? Ne öğreniyor? Hayvanları sevmeyi mi? Hayvanlara kötü davranmayı mı? Arkadaşlarını takdir etmeyi mi yoksa arkadaşlarını kıskanmayı mı? O çocuğun ilgisi ne? İyi olabileceği bir alan varken beriki XX eğitimi aldı diye o çocuk da mı nefret ede ede o eğitimi alıyor? Bir çocuk ne zaman, nasıl hayallerini oyunlarını bırakıyor? Dalga geçildiği, kabul görmediği mi için hayal kurmaktan vazgeçiyor? Yetişkinlerin dünyasında hayallere oyunlara yer olmadığı için mi?

Evet bu ve bunun gibi pek çok sebeple çocuk edebiyatının büyük küçük herkes için oldukça önemli olduğuna inanıyorum.

“Çocuk olmak vardı şimdi” diye içlenirken belki de hepimiz ideal dünyayı arıyoruzdur…