Bir Hayalim Var

“Bir Hayalim Var.” cümlesi Martin Luther King Jr. tarafından yapılmış meşhur konuşmanın başlığı idi. Ben o konuşma özelinde yazmayacağım, kendi hayalimi paylaşacağım sizinle. Çünkü yaşadığımız süreçleri, ülkenin halini gördükçe hayal kurmak ve umut etmek haricinde çok fazla seçeneğimiz kalmamış gibi görünüyor. Maalesef.

Kendi Hayalimi Anlatmadan Önce…

Hayale dalmadan önce biraz içimdeki umutsuzluğa kapılmış yanımın söylediklerini anlatacağım. Çok güzel bir tablo değil baştan söyleyeyim. Türkiye’nin orta ve yakın tarihine baktığımızda çeşitli çeşitli kavgaların, kutuplaşmaların yaşandığını görebiliyorum. Bitmedi o kutuplaşmalar. Hemen hemen her konuda kutuplaşma konusunda üstümüze yok. Menemen soğanlı mı olur soğansız mı olur diyerek bile kavga edebiliriz.

Peki nereye kadar gidecek bu? Kutuplaşa kutuplaşa merkezde kimse kalmadı. Ülke içinden çıkılamaz bir karışıklığa sürüklendikçe sürükleniyor. Yapay gündemlerle uyutulup, kimsenin işine yaramaz kavgaların içinde debelendikçe batıyoruz. İşin kötü tarafı birleştirmeye de kimse yanaşmıyor. Herkes bu ayrılıktan çıkar elde etme derdinde. O yüzden herhangi bir siyasi tarafı suçlamanın anlamı yok artık. Kim, nerede, kime gücü yeterse karşı tarafı ezme, lime lime etme derdinde. İşler kötüye gittiğinde de hemen karşı tarafı suçlama derdinde.

Ne elde ettik?

Bu kavgalardan kim ne elde etti? Belki para biraz? Başka? Ayrıştırıp, kutuplaştırınca güç elde ettiğimizi mi sanıyoruz? Hayır, sadece düşman elde ediyoruz. Karşı tarafın daha fazla kinlenmesine sebep oluyoruz.  Sonra ne oluyor? Güçten düştüğümüzde bu sefer o biriken kin üstümüze üstümüze geliyor. Sonra tekrar güçlenince biz bu sefer hırslarımızla resmen intikam peşinde koşar gibi karşı tarafa diz çöktürme çabasına giriyoruz. 

Daha da kötüsü en iyisini ben bilirim diyen güç sahiplerinin etrafında kraldan fazla kralcılar ordusu oluşuyor. Düzen bozulmasın diye güç sahibini yanlış yönlendirenler, dönen çarka zarar gelmesin diye en ufak taşı bile tuz buz etmeye çalışanlar türüyor.

Sonuç olarak bir kan davasına dönüyor bu kutuplaşma. Zarar gören tüm kesimler oluyor ama kimsenin umrunda değil. Böl, parçala ve yönet taktiğini kendimize uyguluyoruz. 

Peki kim gerçekten ne elde ediyor? Hiç mi üzülmüyorsunuz bu olanlardan. Hiç mi rahat etmek istemiyorsunuz? Ülkelerin ekonomik büyüklüğüne göre sıralamasında bir alt ve bir üst sıradaki ülkelerin asgari ücretleri ve o ücretle kendi ülkelerindeki alım gücü ile kendi ülkemizi karşılaştırın. Çıkan sonuç hiç mi zorunuza gitmiyor. 

Benim çok zoruma gidiyor.

İşte O Yüzden “Bir Hayalim Var”

Tüm kavgaların bittiği, yok sen bunu dedin ben bunu dedim, sen buna inandın ben buna inandım gibi gibi daha birçok ayrıştırıcı söylemlerin bittiği bir hayalim var.

Sokağa çıktığımda herkesin yüzünün güldüğü bir hayalim var. 

Bir sorunum olduğunda kim olduğuma bakmadan dinleyen ve çözüm bulan yönetimlerin olduğu bir hayalim var. 

Geleceğimden endişe duymadığım, ne olursa olsun beni sahiplenen bir ülke hayalim var. 

Gece yatağa başımı koyduğumda, sabah uyandığımda, işe giderken, işten gelirken, trafikte yani hayatımın her evresinde endişe duymadan yaşadığım bir hayalim var.

Bir ev almak için, bir araba almak için ömrümün yarısını harcamak zorunda olmadığım bir hayat hayalim var.

Çok bir şey istemiyorum. Medeniyetin beşiği dediğimiz bu topraklarda tekrardan medeniyetin gelmesi hayalim var.

Bunları yazınca kimse üstüne alınmasın beni mi kastediyor diye. Şu an mevcut siyasi partilerin ya da içlerinden çıkacak uzantıların hiçbirisinin bu hayalimi gerçekleştirebileceğine dair bir inancım yok malesef. Al birini vur ötekine. Birisinin diğerinden daha iyi olacağına hiç inanmıyorum. Taraf değişir, olayları gerçekleştirenler değişir ama düzen değişmez.

Tüm tarafları kucaklayacak, insan olduğumuzu hatırlatacak, buna göre ülkeyi yönetecek yepyeni insanlara, ideolojilere, daha fazla dağılmaya değil birleşmeye ihtiyacımız var.

Dediğim gibi benim bir hayalim var. Kim bilir…

https://tr.wikipedia.org/wiki/I_Have_a_Dream